8บิท

8บิท

สมัยก่อนเป็นเด็กติดเกม
แม่บอกว่าสมัย 2 ขวบ พอเริ่มหยิบจับอะไรได้
ก็เริ่มกดเกมเทอทริส แบบที่ใส่ถ่าน AA สองก้อน
เล่นไม่เป็น ขอแค่ได้ฟังเสียงก็มีความสุข

จนมาถึงสมัยของฟามิคอม เกมตลับกับปุ่มกดที่มากขึ้น

น้ำลายหลายลูกบาศก์เมตร
ที่เสียไปในการเป่าเข้าช่องว่างของตลับเกม
เป็นน้ำมนต์จากคนธรรมดา ที่มีความเชื่อว่า
ถ้าเป่าก่อนใส่ตลับ จะทำให้เกมนั้นเปิดติดง่ายขึ้น

แล้วก็ติดง่ายขึ้นจริงๆครับ
เอาซะติดตนเล่นลืมวันลืมเวลาเลยทีเดียว

คอนทรา นินจาไกเด็ด มาริโอ้ เด็กกระโดดห่วงไฟ
เด็กชาวป่าวิ่งไล่โยนค้อนขี่เสก็ต
กังฟู สตรีทไฟวเตอร์ บอมเบอร์แมน
อีกหลายต่อหลายเกมที่ช่วยเติมเต็มวัยเด็กให้มีสีสัน

ช่วยทำให้วันเวลาผ่านไปอย่างมีความสุข
(แม้ทุกข์บ้างตอนเล่นไม่ผ่านก็ตาม)
มนต์เสนห์ในตัวละครเหลี่ยมๆ ที่ไม่เน้นกราฟฟิกสวยงาม
ความยากง่ายในด่านที่กว่าจะผ่านนี่แทบคลั้ง

ในสมัยที่เกมยังไม่มีเซฟ

ทุกครั้งที่เปิดเครื่องใหม่กับเกมเดิม
เราต้องเจอกับตัวละครหน้าซ้ำๆตลอด
นานๆไปถึงบอสซักที และไม่ใช่ทุกครั้งที่ปราบได้สำเร็จ

ยุคสมัยที่อินเตอร์เนตไม่แพร่หลาย
ไม่มีบทสรุปตายตัว อาศัยความมั่วในการคลำทาง

จนมาถึงปัจจุบัน แม้ว่าฟามิคอมจะได้รับความนิยมน้อยลงไป
แต่มันก็ไม่หายไปใหน ตัวเครื่องอาจจะถูกแปลงไปกลายเป็นโปรแกรมหนึ่ง
ซึ่งสามารถเล่นในคอมพิวเตอร์ได้
ตลับเกมอันใหญ่ถูกลดย่อไว้เหลือเพียงไม่กี่เมกกะไบท์ในฮาดดิส

เกมหนึ่งถูกพิชิตได้โดยง่ายดาย โดยอาศัยเทคนิคต่างๆ
ที่เกมเมอร์ทั้งหลายโพสไว้ในอินเตอร์เนต
โลกอาร์เขตกลายเป็นกลายเป็นอดีตสำหรับคนกลุ่มเล็กๆ

แม้วันนี้เครื่องฟามิคอมของผมจะหมดอายุขัยไปแล้ว
ตลับเกมต่างๆ ก็หายไปจากการไม่ดูแลรักษา
เกมปวดสมองใหม่ๆที่มีมาให้เล่นไม่หวัดไม่ไหว
เวลาพัดพาอะไรใหม่ๆเข้ามาให้ชีวิตได้ทดลอง

แฟมิคอมจึงกลายเป็นอดีต

เป็นอดีตที่ไม่มีวันหายไปจากความทรงจำ