24 ชั่วโมงที่ผ่านมา
เราหลุดเข้าไปอยู่ในดินแดนอะไรซักอย่าง
กับเพื่อนรวมทางอีกคน
บนดอยหลวงเชียงดาว อากาศหนาวไร้สามจี
และไม่มีสันยานโทรศัพท์
ทันทีที่เราเข้าไป
สิ่งแรกที่เห็นทำเราสะพรึงมาก
ผู้คนหลากหลายชาติพันธุมารวมตัวกันโดยมิได้นักหมาย
ใครไม่รู้ที่อยู่ดีๆเข้ามาทักทายราวกับเราเป็นญาติมิตร
ท่าทางแปลกประหลาดที่ต่างคนต่างแสดงของออกมาวาดลวดลาย
สร้างความประทับใจตั้งแต่แรกเห็น
งานเล็กๆนี่น่าจะเป็นงานรวมตัวของแบคแพกเกอร์
ฮิปปี้
ยิปซี หรืออะไรก็ตามที่คุณจะเรียกใครซักคนที่แบกเป้ใบใหญ่ๆใส่หลังเดินทาง
Shambhala in your heart คือชื่อของงานนี้
งานดนตรีเล็กๆที่จัดขึ้นโดยไม่มีการโปรโมต
มีเพียงโปสเตอร์ที่ติดอยู่ตามสถานที่เฉพาะกลุ่มเท่านั้น
เป็นสถานที่หนังซึ่งบังเอิญตัดสินใจไปโดยไม่ได้คิดไว้ลวงหน้า
เป็นหนึ่งคืนที่ได้อะไรมากกว่าประสพการณ์
หากยูโทเปีย หรือ ซัมบาลาคือสถานที่ในอุดมคติ
ที่นี้น่าจะไกล้เคียงกับคำคำนั้นที่สุดแล้ว
เราเจอบ้อบบาเล่
เจอจอนเลนน่อน เจอโยโกะโอโนะ เจอแจ๊กสเปโร่ว
เจอพระที่ไม่นับถือศาสนาผู้เข้าถึงแก่นพุธมากกว่าพระปฎิบัติในปัจจุบัน
และเจอกับ อ.ประมวล เพ็งจันทร์ ผู้เดินสู่อิสระภาพ(ตัวจริง!!)
คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม เราไม่รู้จะบรรยายความู้สึกอย่างไร
กลับถึงกรุงเทพเมื่อไรจะพยายามเขียนบรรยายเหตุการณ์มากมายที่เจอใน24
ชั่วโมงให้ครอบคลุมที่สุด
ปีหน้าฟ้าใบเดิม เราหวังว่าจะได้มาเป็นส่วนเล็กของงานเล็กๆนี้อีก :)
